دو بیتی هایی از...

از یاد روزگار فراموش گشته ام

آتشفشان مرده خاموشم

***

از طعنه این و آن غمی نیست مرا

جز عالم عشق عالمی نیست مرا

***

چرا مست کسی باشم

که مست دیگران باشد

***

طاووس را به نقش و نگاری که هست خلق

تحسین کنند و او خجل از پای زشت خویش

***

به هوش بودم از اول که دل به کس نسپارم

شمایل تو بدیدم نه عقل ماند و نه هوشم