زندگی یعنی صدای ناز عشق 
مرگ یعنی لحظه پرواز عشق
زندگی بی عشق هرگز زنده نیست
بی طرف بودن کجایش زندگی ست
جز نقش خیال تو کسی در نظرم نیست زاییده پروازم و افسون پرم نیست
می کاوم و بیهوده در این شهر خیالی جز سایه موهوم غمت پشت سرم نیست
من ماندم و دلتنگی و یک عمر کسالت در این شب دیجور نشان از سحرم نیست
در آینه ی عشق تو را دیدم و امروز جز عکس تو در بر که چشمان ترم نیست
در پیچ و خم جاده دلتنگی و تشویش غیر از شب و تنهایی و غم همسفرم نیست
به همه خواهم گفت...
به نسیمی که گذر خواهد کرد
به پرستو که همی ترک کند خانه خویش
به شرابی که به پیمانه تو میرقصد و تو را مست کند شب همه شب
من به آن کوچه که تو میگذری
کوچه هایی که پر از خاطره است
به همه خواهم گفت:
که تورا دارم دوست
که تورا دارم دوست
که تورا دارم دوست.
از یاد روزگار فراموش گشته ام
آتشفشان مرده خاموشم
***
از طعنه این و آن غمی نیست مرا
جز عالم عشق عالمی نیست مرا
***
چرا مست کسی باشم
که مست دیگران باشد
***
طاووس را به نقش و نگاری که هست خلق
تحسین کنند و او خجل از پای زشت خویش
***
به هوش بودم از اول که دل به کس نسپارم
شمایل تو بدیدم نه عقل ماند و نه هوشم
خسته ام از شب
خسته ام از خویش
از این بازیگران سربی دلسنگ
پا به پای هرکدام از رهروانش می روم شبها
لیک دلی را در درنمی یابم
بسی خاموش و دهشتناک
همه در کنج خلوتها
نمایشهای تاریکی
چه می بینم!
جهانی خالی از یک گوشه روحانی ساده
به دور از ناله ها و گریه ها نا شکیبانه
پر از بی دردی همدرد بیگانه
خدایا من چه تنهایم
ز من بگزر
زبانم قاصر از تکرار پوچی هاست
ببخشا طاقتم رفته
نگاه آدمکهایت چه بی پرواست
خسته ام از شب
خسته ام از خویش
پا به پاشان می روم اما شرابی نیست
حتی سرابی نیست
سکوت سرزمین سرد
شرشر شهوت
حتی غباری نیست
صبر جان فرسا زجان بگذشت
سکوت تو چرا برپاست؟
ای عشق مدد کن که به سامان برسیم
چون مزرعه تشنه به باران برسیم
یا من برسم به یار یا یار به من
یا هر دو بمیریم به پایان برسیم
کاش می شد اشک را تهدید کرد
مدت لبخند را تمدید کرد
کاش می شد در میان لحظه ها
لحظه ی دیدار را نزدیک کرد
که آسمان ِ شب اینچنین با سکوت همدم همیشگی شد
غم غریبی در چشمان صداقت به چشم می خورد
آنچه می ماند یک دفتر پر از حرف های ناگفته
که روزی به سویت به پرواز در آمد و
حکایت دو سه روز ماندن و رفتن تو بود .
ستاره دلت با کدامین سایه رفت که
آسمان دلگیر از این همه بودن شد
حال در غوغای ستارگان به دنبال ستاره از دست رفته ات هستی
در حالی که آسمان رسم بی وفایی را
در طومار دلشکسته گان می نویسد
و باران همدم چشمهای تنهایی آسمان می شود ....
تو یاس باغ دلمی
تو یاس باغ دلمی تنها کسم تو عالمی
شمع وجودم تویی نور و طلوعم تویی
وقتی که هستی با من عمرم وجونم تویی
تنها تویی تو فکر من هم کار من هم ذکر من
وقتی نباشی میمیرم ای عشق من وجود من
تو یاس باغ دلمی تنها کسم تو عالمی
باغ دلم بهاریه وقتی همیشه با منی
تو شهاب آسمونی مقصدت دل زمینه
وقتی میای به مقصد دل من فرش زمینه
وقتی که پا میذاری دنیا رو جا میذاری
میایی تو باغ دل من دلت رو جا میذاری
تو یاس باغ دلمی تنها کسم تو عالمی
باغ دلم بهاریه وقتی همیشه با منی
وقتی چشام بارونیه وقتی که من گریه دارم
دوست دارم داد بزنی بگی که من دوست دارم
وقتی که من نگات کنم دوست دارم کم بیارم
پشت پلک این چشام یه قطره شبنم بیارم
تو یاس باغ دلمی تنها کسم تو عالمی
نمی خوام بگی کی از راه می رسی
واسه من امید اومدن بسه
قصد جادو ندارم، خدا نخواد
دست عاشقا به هم نمی رسه
خیلی وقته فاصله میون ما
با دو خط نامه دیگه پر نمی شه
اما عشقی که مقدسه،بدون
حس تاریک تنفر نمی شه
من دلم این روزا خیلی روشنه
یه کمی سخته ولی دووم بیار
درد دوری و بریز تو بغضتو
بشکن و غصه ها رو به روم بیار
من دلم این روزا خیلی روشنه
همه چی درست می شه مثل قدیم
می رسه دستای گرممون به هم
انگاری یه لحظه تنها نبودیم
دیگه حرف نا امیدی رو نزن
نگو فاصله، زمین تا خدا
خدا تو دلای عاشقاس بدون
می گذره این دو سه روزم واسه ما